افزایش بازیابی آب در تیکنر باطله خط چهارم تولید کنسانتره معدن گل‌گهر با استفاده از بهینه‌سازی سیستم خوراک‌دهی به تیکنر

بازیابی و صرفه‌جویی در مصرف آب، که متأثر از محدودیت منابع آبی و نیز هزینه‌های انباشت باطله و در کنار آن تبعات زیست‌محیطی رهاسازی باطله‌های تر می‌باشد، اکنون به‌عنوان یک الزام در احداث و توسعه صنایع فراوری معدنی به‌حساب می‌آید. یکی از مهم‌ترین عناصر در فرایند بازیابی آب از باطله‌های تر فراوری تیکنر می‌باشد. در این مطالعه نخست وضعیت کارکرد شرایط حاضر تیکنر باطله خط چهارم تولید کنسانتره شرکت معدنی و صنعتی گل‌گهر بررسی گردیده است. با رویکرد افزایش بازیابی آب و نیز بهبود عملکرد تیکنر باطله یادشده، از دینامیک سیالات محاسباتی برای شبیه‌سازی استفاده‌شده و با انجام آزمایش‌های متعارف روی تیکنر در حال کار، این شبیه‌سازی اعتبار سنجی گردیده است. نارسایی دستگاه در عدم توانایی چاهک خوراک در مخلوط کردن جریان‌ها و فلوکولانت و درنتیجه کاهش ظرفیت فرایند تیکنراسیون ناشی از تغییر شرایط کارکرد طراحی و تغییر خوراک، با این شبیه‌سازی شناسایی و به‌تناسب با آن‌ها دو راهکار کوتاه‌مدت بر مبنای تغییر میزان فلوکولانت زنی و بلندمدت بر مبنای طراحی چاهک‌های متناسب با شرایط کارکرد جدید، که با شرایط طراحی اولیه متفاوت می‌باشند، به‌منظور بهینه‌سازی معرفی گردیدند. چاهک‌های جدید با ویژگی ایجاد سیستم ساده رقیق‌سازی در سطح (چاهک شماره 3) و نیز ایجاد سیستم رقیق‌سازی زیرسطحی (چاهک شماره 4) به‌عنوان چاهک‌های بهینه معرفی‌شده‌اند که در صورت استفاده از هر یک از آن‌ها به ترتیب بازیابی آب سالیانه به 1.07 و 1.34 میلیون مترمکعب بالغ خواهد شد. از خصوصیات دیگر این چاهک‌ها افزایش شفافیت آب در شرایط خروجی با غلظت بالای جامد در خروجی ته‌ریز است.